OOUU

In het begin van de jaren 1970, hield Guy Rombouts een notaboekje bij waarin hij alle woorden, bijvoeglijk naamwoorden en werkwoorden bijhield die hij tegenkwam tijdens het lezen en die met elkaar verbonden waren door het voegwoord ‘en‘.

Ongeveer 50 jaar later en met de hulp van de grafische vormgever Jeroen Wille, is de transcriptie van zijn aantekeningen gepubliceerd als een boek dat gelezen kan worden in twee richtingen (en als enige boek coronaproof met twee tegelijkertijd).

Het boek bevat 2158 verzen met in totaal 4316 EN-combinaties.

De kortste verzen met evenveel letters:

A EN Z

4 EN 6

De langste verzen met evenveel letters:

ONUITSPREKELIJKHEDEN EN IMPONDERABILIA

ONEVENWICHTIGHEID EN ZELFOVERSCHATTING

Nasleep neemt de protesten rondom het Gezi Park in 2013 als vertrekpunt en verkent gaandeweg wat er is overgebleven van dit historische moment waarin een andere wereld voor het grijpen leek. Het zijn gedichten die laveren tussen ritmische, conceptuele en kritische noise enerzijds en postrevolutionaire affecten anderzijds, tussen politise­ring enerzijds en onmacht en radeloosheid anderzijds.

Slangen krioelen in de sarcofaag van het heden, in de krochten van de popcultuur, in de mummie van de natuur, in wondes en rot vlees, in artificiële woestijnen en op geoliede dad bods. Ze wentelen zich rond beursgrafieken, raken verstrengeld met wurgende algoritmes, orkestreren een trage ondergrondse revolutie. Een meisje snijdt zich aan een nepdiamanten piramide en werpt haar slangenvel van zich af.

Dominique De Groen is schrijver en beeldend kunstenaar. Ze publiceerde de dichtbundels Shop Girl (2017), Sticky Drama (2019) en offerlam (2020). Ze werd genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee 2018, de Herman de Coninckprijs 2020 en de Fintroliteratuurprijs 2021 en won de Frans Vogel Poëzieprijs 2019 en de Fintropublieksprijs 2021.

‘Rave vertelt verhalen uit het leven in het diepst van de nacht.’ Er wordt gefeest, gedronken, drugs genomen. Er wordt gepraat over wil de ideeën en banaliteiten. Dansvloeren, nachtclub krochten, wc’s, parkings en achterafjes worden aangedaan in München, Berlijn, Ibiza. Er wordt gevreeën, op de dealer gewacht en bij ochtend krieken overlegd waar de afterparty voor de preparty voor de volgende party zal doorgaan. ‘Ieder uur sleept een van zo’n weekend in exces fataal verwoeste zich ergens over de heel normale dagdagelijkse mensenstraten f inaal afgemaakt voort.’ Daartussen samplet en mixt Goetz af en toe stemmen van bepaalde producers, tv en krantenredacteurs en andere mediaspelers die ook de realiteit van rave, een gesofisticeerd gecodeerd soort outsider kunst van allemaal insiders, denken te kunnen vatten. Voor lange scheldtirades is er, anders dan in Gestoord, geen plaats. Er moet immers gefeest worden. Rave: de zich steeds herhalende extase van het basale, rave als esthetische theorie en sociale praktijk, als radicale utopie, in de absoluut tegenwoordige tijd. ‘Kom hier, vallende ster.’

De Duitse cultauteur Rainald Goetz (1954) maakte naam als scherp zinnig waarnemer van media en popcultuur, in teksten waarin hij neo-expressionisme en sociaal realisme vermengt met de nerveuze schrijfsels van beat en popauteurs. Goetz is een van de belangrijkste en interessantste stemmen van de hedendaagse Duitse literatuur en ontving meerdere literaire prijzen, waaronder de Georg Büchner Preis 2015. Eerder verscheen bij het balanseer Gestoord, Sebastian Roths vertaling van Irre (1983).

Sebastian Roth (°1991) behaalde een bachelor Taal- en Letterkunde (Engels – Duits), een master Westerse Literatuur en een master Journalistiek. Hij schreef voor Knack Focus, vertaalde nieuwsartikels en reportages voor Knack en werkte mee aan Helblauw (2018), een vertaling van Hellblau (2001) van de Duitse auteur, dj en muzikant Thomas Meinecke door een vijftigkoppig vertaalcollectief.

In Bewogen selfies onderzoekt Obe Alkema de verhouding tussen landschap en herinnering. Wat treft hij aan bij terugkeer naar belangrijke plaatsen uit zijn geheugen? Wat herinnert hij zich niet, maar Google wel? Is er een gedenkschrift te puren uit zijn metadata?

Memoires, rechtstreeks verteld en met omwegen, uit eerste hand en van horen zeggen. Archieven en herinneringen eisen spreektijd, houden het niet meer droog of worden tot spreken gebracht. Wat hebben ze eigenlijk te melden? Ze lopen helemaal leeg, net als Alkema zelf. Een leven zoals zovele, poedelnaakt en geretoucheerd, vol zin en onzin.

Published on the centenary year of Pasolini’s birth, Pier Paolo Pasolini: Writing on Burning Paper is a dual edition that stages a dialogue between cinema today and Pasolini’s timeless films and words.

The two complementary volumes slide into one another, forming a unique set that evokes and celebrates Pasolini’s enduring influence. The smaller book features his epic autobiographical poem ‘Poet of the Ashes’, in a revised translation by esteemed poet Stephen Sartarelli; the larger book comprises original tributes by vital filmmakers from across the contemporary cinema landscape.

Twenty filmmakers shared personal reflections in the form of essays, poems, photographs, drawings and more: Catherine Breillat, Luise Donschen & Helena Wittmann, Jia Zhangke, Radu Jude, Payal Kapadia, Alexandre Koberidze, Dane Komljen, Mike Leigh, Mariano Llinás, Roberto Minervini, Valérie Massadian, Luc Moullet, Ben Rivers, Angela Schanelec, Ulrich Seidl, Basma al-Sharif, Deborah Stratman, Anocha Suwichakornpong and Gustavo Vinagre.

Typeface by Bea Schlingelhoff, from the Project "Women against Hitler"

Eric Bell & Kristoffer Frick: Rainbow Rope, 2017 1, Crystal Table (II), 2017 2, 63, Platonic Solid, 2018 64, Kolumne 3, Sara MacKillop: WC2N 4, 10, 15, 24, California Cannabis Legalization 9, Letzte Ausgabe der Spartakusbriefe, Oktober 1918 11, Delia Gonzales 16-21, Cordula Daus 22, Christina Irrgang 25, Eric Ellingsen 26, Hugo Canoilas: L’ô 29, 30, 35-38, Sadie Plant 31, Markus Krottendorfer: aus der Serie TERMINAL, 2017 32, Kate Rich: Feral Trade 39, Julia Knass 44, Walter Hetzer: World Trade Center 1972 46, Lidl, Wiedner Hauptstraße 15, Wien (ehemals Generali Foundation, gebaut 1993-95, Architektur Jabornegg & Pálffy) 50, One Hour and a Half in the Life of Ztscrpt 62-52

Un fabuleux recueil – le premier publié en français – de poèmes et récits de l'autrice argentine Cecilia Pavón, préfacé par Chris Kraus (écrivaine dont Pavón a par ailleurs traduit des livres en espagnol).

« Cette traduction n'aurait pu voir le jour si je n'avais pas développé pendant quelques temps une obsession quasi malsaine pour l'Argentine. Cherchant à Buenos Aires les traces de lieux proches de Shanaynay que j'avais co-dirigé à Paris, je découvris au hasard sur internet l'existence d'un espace nommé Belleza y Felicidad et dirigé par Fernanda Laguna et Cecilia Pavón. Bien avant l'émergence de l'artist-run space en Europe, les deux femmes créèrent un lieu associant art et littérature. Lors d'un voyage à Buenos Aires, j'eus l'opportunité de rencontrer Cecilia Pavón qui lors d'une conversation sur l'écriture et la poésie, me proposa de traduire Licorice Candies en français. Sa poésie fut autant révélatrice qu'émancipatrice, à la fois par sa singularité et sa simplicité. Elle écrit ce qu'elle voit et ce qu'elle vit. Elle parle de certains quartiers de Buenos Aires, de ses amis, d'elle, d'un vélo qu'elle a perdu, de Timo. Il me semble qu'elle écrit comme elle parle d'amour, d'erreurs et de sexe ». Marion Vasseur Raluy, traductrice

The first collection of texts published in French by the Argentinian artist and poet.

Preface by Chris Kraus.

Translated from the English and Spanish by Marion Vasseur Raluy, Rosanna Puyol Boralevi and Mona Varichon.