EN

‘Rave vertelt verhalen uit het leven in het diepst van de nacht.’ Er wordt gefeest, gedronken, drugs genomen. Er wordt gepraat over wil de ideeën en banaliteiten. Dansvloeren, nachtclub krochten, wc’s, parkings en achterafjes worden aangedaan in München, Berlijn, Ibiza. Er wordt gevreeën, op de dealer gewacht en bij ochtend krieken overlegd waar de afterparty voor de preparty voor de volgende party zal doorgaan. ‘Ieder uur sleept een van zo’n weekend in exces fataal verwoeste zich ergens over de heel normale dagdagelijkse mensenstraten f inaal afgemaakt voort.’ Daartussen samplet en mixt Goetz af en toe stemmen van bepaalde producers, tv en krantenredacteurs en andere mediaspelers die ook de realiteit van rave, een gesofisticeerd gecodeerd soort outsider kunst van allemaal insiders, denken te kunnen vatten. Voor lange scheldtirades is er, anders dan in Gestoord, geen plaats. Er moet immers gefeest worden. Rave: de zich steeds herhalende extase van het basale, rave als esthetische theorie en sociale praktijk, als radicale utopie, in de absoluut tegenwoordige tijd. ‘Kom hier, vallende ster.’

De Duitse cultauteur Rainald Goetz (1954) maakte naam als scherp zinnig waarnemer van media en popcultuur, in teksten waarin hij neo-expressionisme en sociaal realisme vermengt met de nerveuze schrijfsels van beat en popauteurs. Goetz is een van de belangrijkste en interessantste stemmen van de hedendaagse Duitse literatuur en ontving meerdere literaire prijzen, waaronder de Georg Büchner Preis 2015. Eerder verscheen bij het balanseer Gestoord, Sebastian Roths vertaling van Irre (1983).

Sebastian Roth (°1991) behaalde een bachelor Taal- en Letterkunde (Engels – Duits), een master Westerse Literatuur en een master Journalistiek. Hij schreef voor Knack Focus, vertaalde nieuwsartikels en reportages voor Knack en werkte mee aan Helblauw (2018), een vertaling van Hellblau (2001) van de Duitse auteur, dj en muzikant Thomas Meinecke door een vijftigkoppig vertaalcollectief.

Nasleep neemt de protesten rondom het Gezi Park in 2013 als vertrekpunt en verkent gaandeweg wat er is overgebleven van dit historische moment waarin een andere wereld voor het grijpen leek. Het zijn gedichten die laveren tussen ritmische, conceptuele en kritische noise enerzijds en postrevolutionaire affecten anderzijds, tussen politise­ring enerzijds en onmacht en radeloosheid anderzijds.

In Bewogen selfies onderzoekt Obe Alkema de verhouding tussen landschap en herinnering. Wat treft hij aan bij terugkeer naar belangrijke plaatsen uit zijn geheugen? Wat herinnert hij zich niet, maar Google wel? Is er een gedenkschrift te puren uit zijn metadata?

Memoires, rechtstreeks verteld en met omwegen, uit eerste hand en van horen zeggen. Archieven en herinneringen eisen spreektijd, houden het niet meer droog of worden tot spreken gebracht. Wat hebben ze eigenlijk te melden? Ze lopen helemaal leeg, net als Alkema zelf. Een leven zoals zovele, poedelnaakt en geretoucheerd, vol zin en onzin.

Slangen krioelen in de sarcofaag van het heden, in de krochten van de popcultuur, in de mummie van de natuur, in wondes en rot vlees, in artificiële woestijnen en op geoliede dad bods. Ze wentelen zich rond beursgrafieken, raken verstrengeld met wurgende algoritmes, orkestreren een trage ondergrondse revolutie. Een meisje snijdt zich aan een nepdiamanten piramide en werpt haar slangenvel van zich af.

Dominique De Groen is schrijver en beeldend kunstenaar. Ze publiceerde de dichtbundels Shop Girl (2017), Sticky Drama (2019) en offerlam (2020). Ze werd genomineerd voor de Poëziedebuutprijs Aan Zee 2018, de Herman de Coninckprijs 2020 en de Fintroliteratuurprijs 2021 en won de Frans Vogel Poëzieprijs 2019 en de Fintropublieksprijs 2021.

Sagawa Chika Translations, Anti-Translations, & Originals

Ten poems by Sagawa Chika are conveyed into English and other languages through a variety of translation techniques and procedures, some of them producing multilingual poems. Languages used include English, Japanese, French, Spanish, Chinese.

"Mouth: Eats Color is a brilliant infra-textual work, brainchild of the bi-cultural poet/translator Sawako Nakayasu. The collection provokes, expands, and disavows the parameters of language and person and tradition, to forge a beautiful weave of performance and interrogation. This is a project of multilingual wit and passion, echo upon echo upon echo." — Anne Waldman

Sawako Nakayasu is an artist working with language, performance, and translation – separately and in various combinations. She has lived mostly in the US and Japan, briefly in France and China, and translates from Japanese. Her books include Some Girls Walk Into The Country They Are From (Wave Books), Pink Waves (forthcoming, Omnidawn), The Ants (Les Figues Press), Texture Notes (Letter Machine Editions), and the translation of The Collected Poems of Chika Sagawa (Penguin Random House), as well as Mouth: Eats Color – Sagawa Chika Translations, Anti-translations, & Originals (Rogue Factorial), a multilingual work of both original and translated poetry. She is co-editor, with Eric Selland, of an anthology of 20th Century Japanese Poetry (forthcoming, New Directions). She teaches at Brown University in the Department of Literary Arts.

An Expert Array of Talks & Essays by One of Our Greatest Living Poets.

One of our greatest living poets, Alice Notley, the author of more than 40 books of poetry, has delivered an expert array of talks and essays over the last three decades.

The publication offers a significant contribution to literature, reimagining the possibilities of writing in our time and the complicated business of how and why writers devote their lives to their craft. Whether she is writing about other poets—Ed Dorn, Allen Ginsberg, Homer, bpNichol, Douglas Oliver, or William Carlos Williams—noir fiction, the First Gulf War, dreams and what they're for, or giving us insight into her own work, Notley's observations are original, sobering, and always memorable. This collection often eschews the typical style of essay or lecture, resisting any categorization, and is consciously disobedient to academic structures in form. The results are thrilling new modes of thinking that may change the ways we read and write.

Translated by Kristine Ong Muslim with an introduction by Amado Anthony G. Mendoza III.

Feverish from the engrossing revelatory arcs of the uncanny, Glossolalia is a mind-bending foray into the twisted underlying logic of material reality and a rip-roaring romp through Philippine urban legends, psychogeography, and the uncomfortable, often seedy aspects of music, cinema, and art. Marlon Hacla—who is a computer programmer as well as a poet and created the first robot poet in Filipino, Estela Vadal—is a significant innovator in the Philippine poetic tradition. As Amado Anthony G. Mendoza III notes in his introduction, Hacla “eschews the spare language, subtle imagery, and quietism featured in most contemporary Philippine poetry. Hacla’s poems, especially here in Glossolalia (and in its informal sequel Melismas), read like an unapologetic statement against the New Critical tradition that has been pushing its weight in the Philippine literary scene for more than half a century.” This collection of relentless, densely layered prose poems is the third of Hacla’s books to be translated into English by Kristine Ong Muslim.

Marlon Hacla is a poet and artist living in Quezon City, Philippines. His first poetry collection, May Mga Dumadaang Anghel sa Parang (Manila: National Commission for Culture and the Arts, 2010), was published as part of UBOD New Authors Series II. His second book, Glossolalia, was published by High Chair in 2013. Kristine Ong Muslim’s English translations of his books are Melismas (Oomph Press, 2020), There Are Angels Walking the Fields (Broken Sleep Books, 2021), and Glossolalia (Ugly Duckling Presse, 2023).

Chris Mann is an Australian-American composer, poet and performer specializing in compositional linguistics. Mann studied Chinese and linguistics at the University of Melbourne, and his interest in language, systems, and philosophy is evident in his work. Mann founded the New Music Centre in 1972 and taught at the State College of Victoria in the mid-1970s. Mann moved to New York in the 1980s and was an associate of American composers John Cage and Kenneth Gaburo. Mann has recorded with the ensemble Machine For Making Sense with Amanda Stewart and others, Chris Mann and the Impediments, and Chris Mann and The Use. Mann currently teaches in the Media Studies Graduate program at The New School.